it is not easy to be me...

I think I will be like this

I dunno

maybe?

hye semua... dah lama kan saya tak update blog. tak membebel kat blog kesayangan akibat busy yang teramat lately since bulan Mac lepas. seriously my life like hell. even though like hell pun adalah juga terasa heaven nya when certain things happened and make me happy at that time. saya baru je lepas menangis. yes menangis buat saya rasa tenang tapi takleh gak sebab sudah start pening kepala :( tadi menangis dalam stor kedai T_________T'' keluar je stor dengan mata merah pastu pening-pening lalat. mujur staff tak banyak tanya. kang banyak tanya kang aku debik kang *teremo sekejap*

rasa macam nak menjerit je. serious. nak fikir terlalu dalam kang efek kesihatan lak. kekadang kan saya fikir menyesal sangat-sangat sebab sambung master degree. serious menyusahkan hidup aku. dahla kerja susah nak dapat guna master degree qualification. orang cakap best je dapat kerja gaji beriban-riban. orang takde otak je fikir camtu. ptuih! if you were in my shoes than you know what the hell is going on right now #shit. tu baru kerja, belum lagi bab jodoh. I bet berapa ramai jela jejaka kat luar sana yang mempunyai high confidence level untuk approach dan berkawan dengan saya sebab perihal master qualification. ciput je tau tak? pastuh sibuk tanya berapa hantaran kahwin (-_-)'' kenapa eh kalau ada master, wang hantaran WAJIB ke up to RM15k? #tipikal meleis.

it is not easy to be me. saya pun dah penat nak menjadi diri sendiri. saya anggap ini semua dugaan dan ujian daripadaNya but at some point saya terasa sangat diri ini loser (--'') benda lain memang smooth tapi bila masuk bab hati dan perasaan ini mesti failed. confirm! macam terasa ada badi je :( nasib malang kot hummphhh. saya dah penat nak kutip balik hati saya yang baru je hancur berderai bak kaca jatuh ke lantai. penat dari segi mental dan emosi. nanti esok mesti stress. baru je lepas okay stress pasal kerja. sekarang ni lak nak stress pasal masalah dalaman #benci!

jom bercakap pasal jodoh. yerp memang betul jodoh kita sudah tertulis sejak azali lagi tapi kalau takde usaha pun tak boleh kan? kalau just tunggu je takde usaha pun tak boleh kan? mesti sekali dengan usaha, doa dan tawakal. baru betol kalau just nak ikut with the flow. currently I had a problem. big problem I think. tatau nak handle camne sebab dah penat. kesian kat hati saya sebab saya kena tampal balik semula luka yang berdarah kembali. please teach me how to amend a broken hearted, again? yeah memang betol our parent want the best for us for the future. cakap tak memilih but when they knew that saya tengah berkawan dengan seseorang and didn't meet their expectation, cakap tak suka pula #WTH?

and this is the conclusion tentang calon suami saya mestilah seperti berikut:

1. WAJIB at least beliau adalah seorang degree holder. bukan degree terus kena reject AUTOMATICALLY. alasan? TIDAK SEKUFU.

2. lagi bagus jika beliau adalah seorang degree holder yang tengah sambung master/PhD since I am a master holder kan so BARU SEKUFU untuk dijodohkan bersama.

3. beliau juga mestilah sudah bekerja AT LEAST 5 tahun so baru boleh kahwin dengan saya. less than that JANGAN HARAP. alasan? BARU NAMPAK LELAKI ITU MATANG DAN TAHU NAK APA DI DALAM HIDUP BELIAU.

4. lagi bagus jika beliau adalah seorang kakitangan kerajaan sebab bak kata mereka, MASA HADAPAN TERJAMIN SEBAB ADA PENCEN.

5. sudah ada kereta dan rumah sendiri so saya just cuci kaki je, kot?

#harta itu penting untuk hidup pada zaman sekarang. pasal hati dan perasaan tu boleh diketepikan. sebab boleh berputik sendiri kot? I mean after get married. bak kata orang bercinta selepas kahwin keh keh keh. ada duit baru bahagia. takde duit tak bahagia. sekufu baru bahagia. tak sekufu tak bahagia. maksud SEKUFU pada zaman sekarang berbeza dengan zaman Rasulullah SAW. SEKUFU sekarang haruslah sama daripada segi taraf pendidikan dan juga mempunyai kedudukan yang sama. BUKANNYA mempunyai persamaan daripada segi ilmu agama dan kecenderungan mengamalkan amalan agamanya.

erghhh sakit jiwa bila fikir pasal jodoh, hati dan perasaan. maybe sebab tu saya rasa tak secure nak kenalkan pada my parent dengan siapa saya berkawan sekarang sebab tahu dah benda-benda macam ni sure terjadi. last-last hati diri sendiri yang sakit. entry ini ditulis ketika hati saya still lagi sakit. tatau lah bila boleh pulih. tatau lah bila boleh senyum dengan lebar, girang dan ikhlas. yang pasti apabila kamu nampak saya senyum, itu hanya lakonan semata-mata.

bye.

xoxo

filled my heart with hatred

again...